O Królowo nieba i ziemi, o Matko Pana wszechświata, o Maryjo, Istoto największa, najwznioślejsza, najmiłościwsza! Prawdą jest, ze wielu ludzi Cię nie zna i nie miłuje; lecz przecież jest tyle milionów aniołów i wybranych w niebie, którzy Cię miłują i wiecznie wysławiają. A nawet na tej ziemi tyle dusz szczęśliwych pała miłością ku Tobie i rozkoszuje się Twą dobrocią. Obym Cię i ja miłował, Pani moja najukochańsza! Obym się starał zawsze służyć Ci chwalić Cię, czcić Cię i rozszerzać nabożeństwo ku Tobie. Tyś sprawiła, ze Bóg się w Tobie rozmiłował i że pięknością Swą zwabiłaś Go z łona Ojca Przedwiecznego i sprowadziłaś na ziemię, aby się stał człowiekiem i Twoim Synem; czyżbym zatem ja nędzny nie miał się rozmiłować w Tobie? Nie, Matko moja najsłodsza i ja Cię chcę kochać, a kochać bardzo i chcę czynić, co tylko jest w mojej mocy, żeby Cię inni także miłowali. Przyjmij więc o Maryjo, to moje pragnienie kochania Cię i dopomóż mi je w czyn wprowadzić. Wiem, ze Bóg bardzo miłościwym okiem spogląda na Twych czcicieli, gdyż poza Swą chwałą niczego tak gorąco nie pragnie, jak tego, by Cię wszyscy czcili, sławili i miłowali. Od Ciebie, Pani, spodziewam się wszelkich łask. Ty mi wyprosisz przebaczenie wszystkich grzechów i wytrwałość.